poniedziałek, 20 stycznia 2014

Rozdział 11

Sama się rano obudziłam. Bez krzyków ani niczego. Rozejrzałam się w poszukiwaniu mojego telefonu i sprawdziłam godzinę.
13:00
No cóż. To już nie jest ranek.
Chciałam odłożyć telefon na szafkę, gdy dostałam wiadomość. Od Harry'ego.

Chcę postawić rzeczy jasno, teraz jesteśmy oficjalnie razem? ;)
- Harry

Chyba tak.
- Kate

Przyjadę po ciebie za 30 minut.
- Harry

Co? Dlaczego?
- Kate

Jesteś teraz moja, pamiętaj. Bądź gotowa za 30 minut.
O i rozpuść włosy. Wyglądasz tak bardziej gorąco. ;)
-Harry

Odłożyłam mój telefon.
Och, zgaduję, że teraz jest krok trzeci "rozkochaj go w sobie", jednak, do cholery, jak mam to zrobić?
Wstałam i przekopałam całą szafę aż znalazłam strój, w który się ubiorę.
Zmieniłam ubrania, które wciąż miałam na sobie z wczoraj i założyłam to.
Zostawiłam włosy rozpuszczone, tak jak zasugerował (czytaj: zażądał).
Gdy skończyłam usłyszałam trąbiący samochód.
Harry.

Zbiegłam po schodach i zobaczyłam moją mamę w kuchni.
- Wychodzę, na razie! - krzyknęłam pędząc do drzwi zanim zdążyła powiedzieć coś więcej.
Zamknęłam drzwi i westchnęłam.
Udałam się do samochodu, a Harry opuścił szybę i uśmiechnął się.
- Witaj. - powiedział z uśmiechem.
Oddałam uśmiech i usiadłam na siedzeniu pasażera.
Wiem, co myślisz. Ostatni raz, gdy siedziałam w aucie pewnej osoby, prawie zostałam zgwałcona.
Ale czuję, że mogę zaufać Harry'emu.
- Gdzie mnie zbierasz? - zapytałam.
- Wrócimy do mnie, jest tam gang. - powiedział ruszając.
- Twój mały 'gang', nie przepada za mną. - powiedziałam.
To była prawda. Dziewczyny mnie nienawidziły.
- Tylko dziewczyny. Chłopaki mówią, że jesteś całkiem fajna. - oznajmił, nie odrywając wzroku od jezdni.
Wzruszyłam ramionami.
Zauważyłam, jak spoglądał na mnie od czasu do czasu.
Wkrótce wjechaliśmy na podjazd Harry'ego.
Dom nie był taki zły. Nie taki, jaki spodziewałam się, że będzie.
Otworzyłam drzwi i wyszłam z samochodu.
Poszłam za nim i weszłam do środka.
- Harry przyprowadził swoją piękną panią! - krzyknął Niall, kiedy weszliśmy do domu.
Harry tylko posłał mu spojrzenie.
Dziewczyny popatrzyły na mnie.
Jaki jest ich problem?
- Więc zgaduję, że to twój członek grupy na teraz. - powiedziała Danielle wypuszczając lekkie westchnienie.
- Na teraz? - zapytałam/
- Zanim Harry pozbędzie się ciebie dla kogoś lepszego. - rzuciła Perrie.
- Wystarczy. - powiedział Harry surowo sprawiając, że Danielle i Perrie się zamknęły.
To źle, że one nie wiedzą, że tylko się nim bawię.
Biedak nie wie, co się zbliża.
__
- Więc Kaitlin, nie przeszkadza mi to, ale dlaczego przeprowadziłaś się w ten sposób do tego miasta? - zapytał Zayn wyjmując piwo z lodówki i siadając na kanapie.
- Sam jestem ciekawy. - powiedział Harry.
- Długa historia. - powiedziałam próbując zejść z tematu.
- Mamy czas, księżniczko. - oznajmił Louis.
Wszyscy wyglądali na zainteresowanych moją historią.
- Nie chcę o tym mówić. - powiedziałam siadając z Harrym na drugiej kanapie.
- Prywatna szkoła prawdopodobnie nie pozwoliłaby jej przyprowadzić swojego lokaja. - rzuciła Danielle.
- Moja mama dostała nową pracę. - powiedziałam. Kłamstwo.
- Gówno prawda. - parsknęła Perrie.
Spojrzałam na Eleanor, która była strasznie cicha.
- Tak, co to za wielka tajemnica księżniczko, huh? - zapytała Danielle. Wstała by wziąć piwo.
- Jeśli naprawdę chcesz wiedzieć, zamknij ryj. Siadaj, kurwa. - warknęłam.
Harry spojrzał na mnie i uśmiechnął się.
- Mieliśmy się przeprowadzić, bo byłam prześladowana i nie mogłam się dopasować. Miałam kilku znajomych, ale niewielu, więc zdecydowaliśmy, że się przeprowadzimy. Ale tata przekonał nas, żebyśmy tego nie robili, bo ma tam bardzo dobrą pracę, ale zmarł w zeszłym roku. I wtedy dopiero ludzie zaczęli być dla nas mili, przez współczucie i całe to gówno, więc się przeprowadziliśmy. Tym razem nic nas nie zatrzymało. Chcieliśmy zacząć z czystym kontem, od nowa.
Wszystko to było prawdą.
- Wow. - powiedział Niall popijając piwo.

Harry's pov
Widziałem, jak była spięta podczas opowiadania tej historii.
Jej tata umarł, musiało być jej ciężko.
Owinąłem moje ramię wokół jej. Nie poruszyła się.
Chciałem, żeby nikt nie zadał tego pytania.
Wyglądała na zdenerwowaną. Nie podobało mi się to.
Chodzi o to, że dla mnie ona była inna. Nie była jak te "pozostałe dziewczyny".
I muszę przyznać, że mi się to podobało.
Podobało mi się to, że chciała by to pomiędzy nami toczyło się powoli. Bez pośpiechu.
Miałem przeczucie, że to będzie zabawne.
- Harry? - zawołał mój najlepszy przyjaciel Louis.
- Tak? - zapytałem podnosząc głowę.
- Stary, wołam cię trzeci raz. Podaj mi fajki. - powiedział.
Skinąłem głową i rzuciłem mu papierosy.
To jak zawsze rozmawialiśmy godzinami o przypadkowej głupiej rzeczy.
Dla nas to było dobre. To jak dorastaliśmy w tym mieście.
To może być "gang" dla niektórych ludzi, ale dla nas to jest rodzina.
- Jest już późno. Muszę iść. - głos Kaitlin wyrwał mnie z zamyślenia.
- Odwiozę cię. - powiedziałem wstając.
Skinęła głową i również wstała.
Pożegnała się ze wszystkimi (nawet z dziewczynami) i udaliśmy się do samochodu.
- Dziewczyny mnie nienawidzą. - powiedziała zapinając pas.
- Pod koniec wydawały się milsze. - powiedziałem. Zwłaszcza Eleanor. Milczała przez większość czasu.
Dziwne. Normalnie nigdy nie dało się sprawić, by się zamknęła.
__
Wkrótce zatrzymaliśmy się przed jej domem.
- Dzięki. - powiedziała zanim wysiadła z samochodu.
- Nie odejdziesz tak łatwo. - powiedziałem wychodząc za nią i odprowadzając ją do drzwi.
Wyjęła klucz i otworzyła drzwi.
Odwróciła się do mnie przerzucając włosy i zagryzając wargi niepewna, co dalej zrobić, ale wyglądała gorąco robiąc to.
- Czy próbujesz mnie uwieść? - zapytałem chichocząc z jej działań.
Ona się tylko roześmiała.
Pochyliłem się powoli, żeby ją pocałować, a ona złapała mnie z tyłu głowy i zamknęła w gorącym pocałunku.
- Cholera, jak to jest przejąć kontrolę huh? - zapytałem odrywając się.
Bez słowa odwróciła się i weszła do środka.
Ona jest dziwna. Ale lubię to.

Kaitlin's pov
Weszłam na górę, wzięłam prysznic i założyłam piżamę.
Odrobiłam pracę domową i przygotowałam się na jutro do szkoły.
__
*beep beep beep*
Wyciągnęłam rękę, by wyłączyć budzik. Było to irytujące, ale lepsze, niż to, gdy budziła mnie mama, albo Jessica.
Wstałam i ubrałam się do szkoły.
Zostawiłam rozpuszczone włosy. Tak wyglądałam lepiej.
Spojrzałam na zegarek.
Cholera. Lepiej, gdy już pójdę.
Zbiegłam na dół po schodach, była już tam Jessica.
- Jessica, zawieź dzisiaj swoją siostrę do szkoły. - powiedziała mama.
- Pieprzyć to, głupia suka może chodzić. - oznajmiła wstając i wychodząc.
- Zawiozę cię. - powiedziała mama biorąc kluczyki.
- Nie, nie, jest ok. - powiedziałam idąc do drzwi.
- Co ze śniadaniem? - zapytała.
Zignorowałam ją i zamknęłam drzwi.
Jessici już nie było.
Ruszyłam do szkoły.
Usłyszałam zatrzymujący się samochód. Tylko nie to. Odwróciłam się. Ulga, gdy zobaczyłam Harry'ego.
- Wsiadaj. - powiedział.
Posłuchałam i wskoczyłam na przednie siedzenie.
- Siostra już cię więcej nie zawiezie do szkoły? zapytał.
- Ona tak jakby mnie nienawidzi. - przyznałam.
- Tak, znam to uczucie. - zażartował. Uderzyłam go żartobliwie.
__
Kiedy dotarliśmy zobaczyłam dzieciaka, którego wcześniej w szkole nie widziałam.
- Hmmm świeże mięso. - powiedział Harry wskazując na niego. - Pamiętam kiedy to byłaś ty. - oznajmił wysiadając z samochodu.
- Ja też, ale to nie było tak dawno. - powiedziałam również wychodząc.
On się tylko roześmiał.
- Dzwonek będzie za dziesięć minut, idziesz ze mną do mojej grupy? - zapytał.
Zobaczyłam Ruby gestem pokazującą, abym o niej poszła.
- Nie, dzięki. - powiedziałam zanim podbiegłam do Ruby.
- Przywidziało mi się, czy ty wysiadłaś przed chwilą z jego samochodu? - zapytała z uśmiechem.
- Tak. - odpowiedziałam dumna z siebie.
- Dziewczyno, musisz go owinąć wokół palca w krótkim czasie, po prostu nie dawaj mu tak szybko tego, czego chce. Pozwól mu zbliżyć się do ciebie. - powiedziała
Skinęłam głową.
Czy czuję się źle przez to, co robię?
Nie bardzo. Ten dzieciak na to zasługuje.
Czy czuję coś do niego?
O ile wiem, to nie. Tak naprawdę nie czuję niczego. Nie tylko do niego, ale ostatnio do wszystkich.
Moja siostra, moja mama. To nie chodzi o to, że się od nich oddalam.
To znaczy, myślę że ta nowa "ja" blokuje moje uczucia.
To chyba w porządku. Mam na myśli... Nie czuję się źle z tym co robię. Ani nie jestem zła na moją siostrę.
Mogę dodać, że ona nie jest na mnie tylko zła, ona jest WŚCIEKŁA.
Po prostu mnie to nie obchodzi.
Ruby i ja weszłyśmy razem do szkoły omawiając nasz "plan Harry".
__
Na lunchu szłam do stolika Ruby, ale zostałam zatrzymana przez Harry'ego.
- Nie, jesteś moja. Chcę to pokazać ludziom. Chodź do nas. - powiedział ciągnąc mnie w innym kierunku.
Wziął mnie za rękę i poszliśmy do jego stolika.
Spojrzałam na Melissę.
Jej twarz = bezcenna!
Zastanawiam się, dlaczego nie była w sobotę na imprezie.
__
Lunch był ok. Nic ciekawego. Dziewczyny są teraz bardziej przyjazne. Myślę, że potrzebują czasu, by się do mnie przyzwyczaić.
Harry zawiózł mnie do domu.
__
Szłam odrobić lekcję, gdy moja mama krzyknęła - Kaitlin! Masz gościa!
Dlaczego nie mogła po prostu powiedzieć, że przyszła Ruby? Ona zawsze tu przychodzi.
Podeszłam do poręczy.
Co do cholery robi tu Melissa?!
- Dzięki mamo. - powiedziałam, gdy poszła do kuchni.
- Dlaczego tu jesteś? - zapytałam.
Ona się tylko grzecznie uśmiechnęła.
- Czy mogę wejść? - zapytała rozglądając się wokół.
Otworzyłam bardziej drzwi, tak, by mogła wejść.
- Chodźmy do twojego pokoju. Musimy porozmawiać. - powiedziała jak najbardziej uprzejmie.
To nie będzie dobre.
Zaprowadziłam ją do mojego pokoju.
- O co chodzi? - zapytałam.
Zamknęła drzwi.
- Ty głupia suko, mówiłam ci, że masz trzymać się z dala od Harry'ego. - powiedziała.
- Nie słuchałam cię. - powiedziałam, jakby to było nic wielkiego.
- Nawet go nie lubisz! - krzyknęła.
- Nie wyglądasz, jakbyś lubiła go bardziej! - rzuciłam.
To była prawda. Ona nigdy nie wyglądała, jakby była nim zainteresowana.
Jej twarz pobladła.
- Cóż, jestem. I on mnie nie zauważa przez ciebie! - powiedziała.
 Ochh rozumiem. Ona chce się do niego zbliżyć, albo coś.
- My jesteśmy razem. - oznajmiłam krzyżując ręce.
- Tak, wiem. Ty tylko chcesz złamać mu serce. - powiedziała.
Jasna cholera. Jak ona się dowiedziała?
- My-
- Zapamiętaj to suko. Po prostu nie mogę być z nim kiedy ty to robisz. - powiedziała.
- Co to ma znaczyć? - zapytałam. Ciekawe po co ona chce z nim być.
- Gdy to wszystko skończysz możesz mu o mnie wspomnieć. Wiesz, pomóc mi jakoś. Pozwól mi pocieszać go kiedy on będzie płakał, kiedy go zranisz. - powiedziała uśmiechając się.
- Dlaczego miałabym to zrobić? - zapytałam.
- Ponieważ nie chcesz, by ktoś zniszczył twój mały plan. Widzę to w tobie. Chcesz, aby dopadła go karma*. - powiedziała.
Miała rację. Chciałam, aby poczuł smak własnego eliksiru.
Przewróciłam oczami.
- Dobrze Melissa. Porozmawiam z nim, będziecie przyjaciółmi i bla, bla, bla, będziesz go miała. - oznajmiłam.
Uśmiechnęła się z aprobatą.
Otworzyła drzwi i wyszła.
Dlaczego obchodzi mnie to z kim będzie, kiedy ja z nim skończę?

*Główna idea głosi, że czyny tworzą przyszłe doświadczenia i przez to każdy jest odpowiedzialny za własne życie, cierpienie i szczęście jakie sprowadza na siebie i innych.

Notatka:
Jak Melissa się dowiedziała?
Co z Eleanor?
Czy Niall "lubi" Kaitlin?
Co z Jessicą?
Tyle pytań... xD
Przepraszam, ale...
1 kom = kolejny rozdział ://

2 komentarze:

  1. dawaj dalej ♥
    ale wkurza mnie ze ona sb pozweala na takie traktowanie to cale ''jestes moja'' ale ma go uwiesc i zranic
    mam nadzieje ze to zrobi
    nie lubie '' zyli dlugo i szczesliwie''
    XD

    OdpowiedzUsuń